Zasada "zero defektów" została sformułowana przez Philipa Crosby`ego na początku lat sześćdziesiątych XX w. gdy był on członkiem zespołu pracującego nad projektem budowy pocisków Pershing w Martin Corporation. 

Koncepcja "zero defektów" jest częścią uniwersalnego narzędzia, które może być wykorzystywane przez każdą organizację. To narzędzie Crosby określił mianem "czterech pewniaków".

1. Jakość to zgodność z oczekiwanymi klienta, a nie doskonałość wykonania
2. Należy tworzyć system zapewnienia jakości poprzez eliminowanie przyczyn błędów a nie usuwanie skutków
3. Standard jakości oznacza zero defektów, a nie poziom dopuszczalny
4. Miarą jakości jest cena niezgodności ze specyfikacją, a nie wskaźniki

Zasada "zero błędów" jest ściśle powiązana z zasadami: ciągłego doskonalenia oraz pracy zespołowej. Najważniejszym elementem niezbędnym do wykorzystywania tej zasady jest stworzenie odpowiedniego systemu w przedsiębiorstwie, który umożliwia łatwe komunikowanie się pracowników z przełożonymi, a także między sobą, co umożliwiłoby odpowiednią identyfikację niezgodności i przyczyn ich występowania oraz formułowanie zasad udoskonaleń procesów i wyrobów.

Crosby był przeciwnikiem ustalania dopuszczalnego poziomu niezgodności. Jedyny akceptowany poziom jakości to "zero defektów". W przypadku, gdy poziom niezgodności przekracza zero, należy bezwzględnie podjąć działania usprawniające. Koncepcja "zero defektów" nie jest akceptowana przez wielu praktyków, ponieważ sprowadza się do wyznaczenia celów, których realizacja jest niemożliwa